MARÍA MARGARIDA FERNÁNDEZ

“Ahalegin handia eginda, baina helburuak gauzatzea lortu dut”

Jaiotokia: Luanda. (Angola)

Noiztik: 1990etik Bilbon. 2005etik Zorrotzan.

Adina: Ez esatea betiereko gaztetasunaren sekretua da.

Lanbidea: Delineatzaile proiektugile.

TESTUA: AINARA GARCÍA | ARGAZKIAK: AITOR MARÍN

Oso gazte heldu zen María Bilbora bere ama eta anai-arrebekin. Zaila izan bazaio ere, herri honi eskertuta dago helburuak lortu dituela harro esan dezakeelako, eta auzoan pozik bizi da bere senarra eta alaba txikiarekin.

Nolatan edo zergatik etorri zinen?

Egia esan, akats batengatik, gure benetako helmuga Ingalaterra baitzen. Angolako desegonkortze politikoaren beldurrez, gure amak korrika prestatu zuen bidaia eta Espainiarako bisa ortu zuen Bilboko lehengusu baten laguntzarekin Ingalaterran asilo politikoa lortzeko paperak ondo prestatzeko asmoz. Gure ama eta adin txikiko sei seme-alabak ginen. Azkenean, ezin izan zuen Ingalaterran asiloa lortu.

Gogorra egin zitzaizun hemengo bizi ohituretara moldatzea?

Bai, familia osoari oso gogorra egin zitzaigun. Ideia bat egiteko, amari ilea guztiz zuritu zitzaion 40 urte eskasekin… Luandan, Angolako hiriburuan bizi zen goi mailako familia ginen. Gurasoek ikasketak zituzten, lana eta diru nahikoarekin, atzerrira bidaia ugari eginda… eta bat-batean bizitza hankaz gora jarri zitzaigun: etxerik gabe, dirurik gabe, edozein lanen bila… Zorionez, amak beti gure kabuz moldatzeko eta bizitzan autonomoak izateko beharrezkoa erakutsi zigun. Hezkuntza maila handia izateaz gain, eta nahiz eta etxean sukaldari eta langile ugari egon, oso txikitatik janari ezberdinak prestatu eta etxeko lan ezberdinak egiten genituen. Horri esker Bilbora heltzean, familia ezberdinen etxeetan lan egiteko guztiz prestatuta geunden eta bizitzeko diru nahikoa lortzen genuen. Hona heltzean oso gaztea nintzen. Seme-alabak oso gazte izan nituen. Etorkina, emakume gaztea, aitaren laguntzarik gabeko bi ume hezi behar eta goi mailako ikasketak egiteko asmoarekin… Ahalegina izugarria izan da, baina zorionez, nire helburu guztiak gauzatzea lortu dudala esan dezaket. Eta herri honi oso eskertuta nago.

Zer da hona heltzean gehien harritu zintuena?

Barregarria iruditzen zait orain, baina hona heltzean, laurogeita hamargarren hamarkadan, kalean txakur kaka pila bat ikusten zen. Gu, inozo, pertsonek kalean kaka egiten zutela pentsatzen genuen! Bestalde, Bilboko erdialdean ibiltzean, adinekoak guri begiratzeko biratzen ziren eta txutxumutxuka entzuten genituen. Nire ama gizajoak, Londres ondo ezagutzen zuenak, asko haserretzen zen eta beti esaten zuen: “Hau Ingalaterran ez da gertatzen”. Eta guk barre egiten genuen ez zitzaigulako bost ere axola.

Oso ezberdina zen zure jatorriko bizimodua hemengoarekin alderatuta?

Bizi maila aldaketa bortitzaz aparte, eguraldia guztiz ezberdina zen. Hondartzan denbora ugari ematen genuen Angolan, arropa arinarekin… Gaur egun oraindik ez dut hotza batere gustuko. Musika ere deigarria egin zitzaidan. Niri popa gustatzen zitzaidalako eta herri hau oso rockeroa zelako.

Saltzaile eta zerbitzari lanak izan nituen arren, nire helburu nagusia Delineatzaile Proiektugile eta Obra Zibileko Planen teknikaria ikasketak amaitzea zen. Lortu nuen eta gaur egun Bilbao Kirolaken eta Bilbao Ekintzan obra arduradun lana egiten dut

Zein da zure lanbidea?

Saltzaile eta zerbitzari lanak izan nituen arren, nire helburu nagusia delineatzaile proiektugile ikasketak amaitzea zen. Hasita nituen hegazkineko laguntzailea izateko ikasketak utzi behar izan nituen haurdun geratu nintzelako. Aurrerago delineatzaile proiektugile eta eraikuntzako teknikaria izateko tituluak lortu nituen eta Bilboko Udalaren eta Bizkaiko Aldundiaren proiektu ugaritan parte hartu dut (Supersur, Interbiak..). Gaur egun Bilbao Kirolaken eta Bilbao Ekintzan obra arduradun lana egiten dut. 

Zelan moldatzen zara euskaraz?

Hitz gutxi batzuk ezagutzen eta erabiltzen ditut. Lana lortzeko bultzada garrantzitsua litzateke baina ikasteko oso-oso zaila iruditzen zait. Hala ere, euskaraz abestea asko gustatzen zait. Udalaren abesbatzako partaidea naizenetik euskal kantuekin maiteminduta nagoela jabetu naiz.

Zer da Zorrotzan gehien gustatzen zaizuna?

Jendea, giroa… Ikasketak bukatu ahal izateko bi urterako etorri nintzen eta hemeretzi urte daramatzat. Hemen bizitza berregiteko aukera izan dut orain nire senarra denarekin eta alaba txikiarekin. Zorrotzarrekin, eta euskaldunekin oro har, hasieran konektatzea zaila bada ere, behin ezagutzen zaituztela oso eskuzabal, maitakor eta abegikorrak zarete. Giro ederra dago. Auzoan eta eskolan ekintza ugari egoten dira, haietan parte hartzen saiatzen naiz eta oso ondo pasatzen dut.

Zure herrira berriro bizitzera bueltatzeko asmoa duzu?

Ez, bizitza gehiena hemen igaro ondoren, jada bilbotar sentitzen naiz. Hala ere, ez ditut nire sustraiak ahazten. Talentu lehiaketa bateko saria irabazi ondoren bertako petrolio-plataforma batean lan proiektu batzuk egiteko aukera izan nuen, baina 2012ko krisi ekonomikoagatik ez zen ezer egin. Nire herriari laguntzeko zerbait egiteko aukera berriak izateko irrikitan nago. Honi lotuta, oso garrantzitsua iruditzen zait etorkinak ondo hartzea, Euskal Herria solidarioa izan dadila. Hezkuntza espezializatua eskainita adibidez, behin prest egonik haien jakinduria erabiltzeko hemen edota jatorrizko herrietara prestatuak bueltatzeko aukera emanda bertako egoera hobetzeko. Nire ustez “gehitzeko eta ez kentzeko etortzea” funtsezkoa da.