JOSU CARBAJALES, IBONE PEREA eta IÑIGO MONTES:Urrezko domina Espainiako Hapkido txapelketan eta entrenatzailea

Testua: IGOR GUTIÉRREZ. Argazkiak: AITOR MARÍN

“Ez genuen espero txapelketa irabaztea, disfrutatzera eta lan ona egitera joan ginen“

Berrogeita hamarna urte pasatxo dituzte Ibonek eta Josuk. Lehenengoa zorrotzarra, bigarrena Gurutzetakoa, biak orain dela gutxi hasi ziren Hapkidoan. Iñigo Montes auzotarra dute maisu Ratxei klubean eta berak animatu zituen txapelketan parte hartzera. Gaur euren gimnasiora hurbildu gara momentu horiek gogoratu eta arte martzial horren berezitasunak ezagutzera

Espainiako txapeldunak… Zer da zehazki irabazi duzuena?

Espainiako Hapkido Txapelketan urrezko domina lortu dugu, bikotekako Master Kiu 2 mailan. Mailak adinaren eta gerrikoaren kolorearen araberakoak dira. Gure kasuan, 51 urtetik gorakoon eta gerriko beltzik ez dugunon maila da, erdaraz “promesa” izenez ezagutzen dena. Banaka, binaka, hirunaka ala taldeka parte har daiteke.

Zer da Hapkidoa, zehatz mehatz?

Korean XX. mendean sorturiko arte martziala da, defentsa pertsonalerako teknika-multzoa proposatzen duena. Bestelako arte martzialetan ez bezala, ez da gaitasun edo indar berezirik behar, teknika praktikatzen duenaren pertsonara moldatzen da. Horregatik, adin eta gorpuzkera guztietako jendeak garapen-maila egokia lor dezake. Txapelketei dagokienez, ez da sexuagatik bereizketarik egiten, adibidez. Esan daiteke beste kirol edo arte martzialetako lehia-logikak ez duela zentzurik gurean, oso inklusiboa da. Horrez gain, etengabeko eboluzioan dago.

Txapelketan, beraz, koreografia bat antzezten da?

Eraso eta defentsa egoera baten simulazio errealistak dira. Ez da teknika erakusketa huts bat, ezta borroka bat ere, bitarteko gauza bat da. Indarra erakutsi behar da baina ondo neurtu behar da: pertsonen artikulazio eta abarrekin lan egiten denez, kalte larriak eragin ditzakegu. Eta hori guztia denbora tarte mugatu batean, geldiunerik gabe.

Nola neurtzen da zein den onena?

Bost epaile daude. Puntuaziorik txikiena eta handiena kentzen dira eta gainerakoekin batezbestekoa egiten da. Gure asmoa nota ona ateratzea zen baina ondo pasatzera joan ginen. Ez genuen espero txapeldun geratzea!

Nola erabaki zenuten lehiaketan parte hartzea?

Iñigok animatu gintuen, bera sinetsita zegoen emaitza ona lor genezakeela. Gu ez gara sekula txapelketa batean egon eta ez genuen gure burua prest ikusten, urte gutxi daramagu hapkidoa praktikatzen. Baina azkenean maisuari kasu egin genion, izena eman, eta hilabetez gogor entrenatu gintuen. Eta egin genuen! Podiumera deitu gintuztenean ez genekien zergatik zen, zur eta lur geunden!

Iñigok animatu gintuen txapelketan parte hartzera. Bera sinetsita zegoen emaitza ona lor genezakeela. Gu ez gara sekula txapelketa batean egon eta ez genuen gure burua prest ikusten, urte gutxi daramagu hapkidoa praktikatzen

Zergatik hasi zineten hapkidoan?

Ibone: Txikitan taekwondoa egiten nuen baina nire adinarekin ez nuen nire burua ikusten bueltatzeko, malgutasun eta sasoi fisikoa behar delako. Aldiz, hapkidoaren eraginkortasunak, zure baldintzak zein diren ere egin dezakezun guztiak, horrek erakarri ninduen.

Josu: Nire semeak taekwondoa egiten zuen, eta erakustaldiak ikustera joaten nintzenean, taekwondokoaren ostean hapkidokoa zetorren. Nik arte martzialak oso gustuko ditut betidanik, eta pare bat urtez buruan izan eta gero, azkenean izena eman nuen. Hapkidotik erakartzen nauena da oso anitza dela. Eta bestetik, kirol honek defentsarako duen ahalmena, erasotzaileari eragiten diozun mina kontrola dezakezulako hura geldiarazi eta biolentzia gehiago ekiditeko.

Zenbat pertsona mugitzen zarete hapkidoaren inguruan?

Kirol federatua gara, taekwondokoaren federazio berean gaude. Halaber, EAEn ez gara kirolari asko, horregatik prestatuta daudenek zuzenean Espainiako txapelketan izena ematen dute. Gure kluba EAEko bakarra da “txuktoa” (banbuzko ezpata tradizional korearra) erabiltzen irakasten duena, adibidez.

 Bestelako arte martzialetan ez bezala, hapkidoan ez da gaitasun edo indar berezirik behar, teknika praktikatzen duenaren pertsonara moldatzen da

Ahazteko ez duzuen momentu bat?

Ibone: Txapelketan Sevillako maisu batek urduri nengoen galdetu zidan eta neure burua Macarenako amabirjinari gomendatuko niola erantzun nion, izan ere txikitan birjina horren mantutik pasa nindutelako. Hara non maisu hura Macarenako lepakaria zen! Bada, txapelketaren ostean kofradiara bisita ederra egin zigun eta oso lagun egin ginen.

Josu: Entrenamenduak oso gogorrak dira, kolpe, erorketa eta bihurdurak praktikatzen direlako. Bada, txapelketarako astebete falta zenean, jaurtiketa bat egin zidaten eta bizkarreko galanta hartu nuen. Gogoratzen dut lurrean nengoela pentsatu nuela: “Akabo”. Zorionez, ondo jausi nintzen, hori ere propio ikasten dugulako.

Iñigo: Txapelketan gaixotasun larria duen kirolari bat atera zen, taldekako lehian, kide guztien buruzagi. Erakusketa bitartean jasotako beroa eta osteko txalo zaparrada ez dauzkat ahazteko. Horrek definitzen du ondoen hapkidoa zer den.