HAI VAN BUI THI
“Hemengo ordena gustuko dut. Denak du bere unea eta lekua”
Jaiotokia: Hanoi (Vietnam)
Noiztik: 2010etik.
Adina: 36 urte.
Lanbidea: Inportazio enpresa bateko langilea.
Unibertsitateko ikasketak bukatuta, Bilbora heldu zen Hai Van gaztelera ikasteko. Bere senarra Alex zorrotzarra ezagutu zuen orduan, eta familia sortu dute auzoan. Bilbo oso gustuko badu ere, orain Zorrotza nahiago duela dio, “denetarik eskura” dugu eta.
TESTUA: AINARA GARCÍA | ARGAZKIAK: AITOR MARÍN
Nolatan edo zergatik etorri zinen eta geratu zara Zorrotzan bizitzen?
Vietnamen unibertsitate ikasketak bukatu ondoren, turismo konpainia batean lan egiten nuen. Nagusiak, nahiz eta nahitaezkoa ez izan, gaztelera ezagutzea gomendatu zidan eta hizkuntza ikasteko asmoz hona etorri nintzen. Bilbon nengoela institutu batean hiru hilabeteko lana lortu nuen, eta bertan Alex, nire senarra, ezagutu nuen. 2014an ezkondu ginen, eta gero seme alabak etorri ziren… Bilbora heltzean, erdialdean bizi nintzen. Geroago, nire senarra Zorrotzakoa izanda, berarekin etorri nintzen bizitzera.
Gogorra egin zitzaizun gure lan eta bizi ohituretara moldatzea?
Europako eta Espainiako hiri ezberdinetan ibilita, Bilbo gehien gustatzen zaidana dela esango nuke. Horregatik ez zait moldatzea hainbeste kostatu. Hiri handiak oso hotzak dira… Bilboko jendeak Vietnamekoarekin antza haundia dauka: jatorra, goxoa eta atsegina da. Zorrotzan ere hori sentitzen dut.
Hasieran dena oso berria iruditzen zitzaidan. Inor ezagutzen ez nuen arren, denbora gutxian gustura sentitu naiz, eta gaur egun ere oso pozik jarraitzen dut. Gainera izeko bat Sestaon bizi da, eta familia pixka bat hurbil egotea eskertzekoa da.
Zer da hona heltzean gehien harritu zintuena?
Hemengo ordena. Nire herrian ez dago, eta asko gustatzen zait. Denak bere momentua eta lekua dauka. Edozein gauzatarako ilara sortzeko ohitura eta gaitasuna daukazue.
Bestalde, eguraldia. Haizearen indarra batez ere: zakarregia iruditzen zait. Orain barregarria deritzot, baina hasieran beldurra nion. Haizea sentitu nuen lehenengo aldia, nire senarrari mezua bidali nion beldurtuta haizeak bultzatzen ninduelako… Kristoren barreak egin zituen berak. Lasai egoteko esan arren, beldurrak nengoen inoiz ez nuelako horrelakorik sentitu.
«Bilboko jendea Vietnamekoaren antza handia dauka: jatorra, gozoa eta atsegina da. Zorrotzan ere hori sentitu dut. Oso giro polita dago eta jende pila ezagutu dut eta aspertzeko tarterik ez daukat»
Oso ezberdina da auzoko bizimodua zure jatorrizkoarekin alderatuta?
Nahiko ezberdina da. Lagunekin kafea hartzeko, edo kalean jateko… Janaria adibidez: nire herrian sukaldatzeko era, lurralde ezberdinetakoak, aurkezpenak edo jateko modu oso ezberdinak eta oso ugariak daude. Hemen baino gehiago. Bestalde, hemen edari alkoholdun eskaintza oso ugaria da. Han edari alkoholdunez gain, beste hamaika edari mota badaude… Gainera kalera irten eta denetarik topa dezakezu edozein lekutan eta edozein ordutan, agian hemen ez bezala. Nire jatorrizko gastronomia faltan dut, hemengo janaria oso gustukoa daukadala esan behar dudan arren. Egia esan, honetan ez daukat inolako arazorik, guztiz kontrakoa baizik.
Zein da zure lanbidea?
Esportazio eta inportazio enpresa batean egiten dut lan. Hala ere, lan ezberdinak izan ditut, institutuan, taberna batean…
Zelan moldatzen zara euskaraz?
Bilbora heldu arte ez nekien ezta existitzen zenik ere… Estatu batean hizkuntza ezberdinak egotea oso bitxia iruditu zitzaidan. Egia da Vietnamen mendi barneko gune txiki batean dialekto ezberdin bat dagoela, baina oro har hizkuntza bakarra dagoela esan daiteke.
Euskaraz entzuten dudanean adi egoten naiz. Ez dut ulertzen baina bere soinua asko gustatzen zait. Berez, nire seme-alaben izenak euskaldunak dira (Haizea eta Ekaitz). Bere garaian ikasteko asmoa neukan. Ezkondu ondoren tartea izango nuela uste nuen, baina lana eta seme-alabekin denbora falta zait. Zerbait ikasi nahi dudanean oso serio jartzen naiz eta beharrezko denbora eskaini nahi diot… Seme-alabek euskaraz ikasten dute eta haiekin praktikatu ahal izango nuke, baina nirekin vietnameraz hitz egiten dute. Agian urte batzuk barru animatuko naiz…
Zer da Zorrotzan gehien gustatzen zaizuna?
Bilboko erdialdea asko gustatzen zait baina gaur egun Zorrotza nahiago dut, denetarik daukagu eskura, di-da batean erdialdera hurbildu gaitezke edo inguruko herrietara joan, eta bi ospitale artean gaude, bietatik oso hurbil eta horri oso garrantzitsua deritzot.
Bestalde, oso giro polita dago hemen, jendea jatorra da… Seme-alabekin ere gauza eta jende piloa ezagutzeko aukera daukat eta aspertzeko tarterik ez. Nahiz eta inolako taldean parte hartu ez, ekintzak edo jaiak daudenean bertan egotea eta asiatarren topikoa ri hutsik ez egiteko, argazkiak ateratzea gustatzen zait, kar, kar!.
Zure herrira inoiz berriro bizitzera bueltatzeko asmoa duzu?
Bizitzera, oraingoz ez. Oporretan eta ahal dugun guztietan joaten gara, Nire senarrak ez luke arazorik izango, beragatik balitz 3 urterik behin herrialdez aldatu eta munduan zehar biziko ginateke… Vietnamen urte batzuk igarotzea gustatuko litzaidake baina gaur egun, lanagatik eta ume txikiak izanda, haien ikasketak eta bizitza ez mozteko, ezinezkoa da. Gainera, izurritearen ostean, bidaiatzea gero eta zailagoa izan da azken urte hauetan.
